تعادل در سالمندان

سالمندی یک پدیده طبیعی شامل عوامل بیولوژیک، محیطی و روانی است. با پیر شدن قدرت عضلات کم می شود و تغییراتی در سیستم عصبی، عضلانی و اسکلتی به وجود می‌آید؛ این عوامل می تواند هماهنگی وکنترل تعادل سالمند را تحت تاثیر دهند. عدم تعادل به وضعیتی گفته می‌شود که فرد احساس ناپایداری و سرگیجه دارد. اختلال تعادل تاثیر بسزایی در کیفیت زندگی افراد مسن داشته و می تواند منجر به مشکلات خاص بهداشتی در فرد گردد. اختلال تعادل به عنوان عامل خطر قوی در بروز سقوط در سالمندان شناخته شده است. سقوط در سالمندان بسیار حائز اهمیت می باشد، چرا که می تواند منجر به آسیب، ناتوانی و کاهش استقلال سالمند شود؛ شناسایی زودهنگام مشکلات تعادل و رویکرد مداخله‌ای مناسب ممکن است به کاهش آسیب‌های ناشی از سقوط کمک کند. ارزیابی توانایی‌های تعادلی برای تشخیص اختلالات بالقوه، شناسایی خطر سقوط، طرح درمان و ارزیابی تغییرات در طول زمان مهم است.

بر اساس مطالعات انجام شده، تعادل در سالمندان با برخی عوامل همچون جنس، سن، شاخص توده بدنی، وضعیت بینایی، بیماری های مزمن، قدرت عضلات ران، فشارخون وضعیتی و فعالیت فیزیکی در ارتباط است.

راهکارهایی برای بهبود تعادل سالمندان:

-یکی از راهکارهای بسیار موثر برای بهبود وضعیت تعادل در سالمندان داشتن فعالیت فیزیکی منظم است که باعث تقویت عصبی-عضلانی سالمند می شود و به این ترتیب در بهبود وضعیت تعادل موثر خواهد بود.

-تمرینات کوکسی و کاورتون تحت نظر درمانگر؛ این تمرینات در بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به ام اس نیز بسیار موثر هستند.

-کاردرمانی و فیزیوتراپی

– تای‌چی( ورزش تای چی در بلند مدت عملکرد تعادلی زانوها را بهبود می بخشد.)

-تمرین در آب ( آبدرمانی)

– یوگا و تمرین‌ ذهنی‌ به‌ معنای “مرور سمبلیک‌ یک‌ فعالیت‌ فیزیکی‌ بدون‌ ایجاد حرکت‌ عضلانی‌ واضح” است. مطالعات‌ بسیاری‌ نشان‌ داده‌اند که‌ تمرین‌ ذهنی‌ مشابه‌ تمرین‌ فیزیکی‌ باعث‌ پیشرفت‌ مهارت‌ حرکتی‌ در افراد می‌شود. بنابراین‌ این‌ روش‌ درمانی‌ را می‌توان‌ جهت‌ توان‌ بخشی‌ سالمندان‌ بکار برد.

-استراحت شبانه کافی