مجله سلامت

با بالا رفتن سن تغییراتی در پوست صورت و بدن به وجودمی آید که باعث میشود در پوست تان احساس پیری و چروکیدگی کنید. در این مقاله به راههای پیشگیری از پیری پوست می پردازیم.

راههای جلوگیری از پیری پوست

کنترل خیلی از عوامل که منجربه پیری پوست می‌شود دست شما نیست. مانند کم شدن سطح استروژن که باعث شل شدن پوست می‌شود. ژنتیک هم باعث تغییر در ساختار استخوان می شود ولی  میتوان با عادتهای مناسب و تغییردر سبک زندگی عوامل خارجی دیگری که در روند پیری تأثیر دارند را کند کرد.

وقتی افراد نخستین علائم پیری را در پوست میبینند مثلاً زمانی که خطوط روی پیشانی، خط خنده یا تیرگی پوست روی پوست دیده می‌شود تازه به این فکر می افتند که از پوست خود مراقبت کنند وباید به فکر مراقبت از پوست خود باشند. توصیه می کنیم این کار را از سنین پایین‌تر انجام بدهید، اما یادتان باشد هیچ وقت برای رسیدگی به پوست دیرنیست.

طبیعی است اگر بخواهید پوست‌تان جوان‌تر به نظر برسد، بالارفتن سن ظاهر پوست را به طرز عجیبی تغییر می‌دهد. این تغییرات را در ۳۰ سالگی و با رسیدن به دوره میانسالی تجربه می‌کنید، اما اینکه پوست از چه زمانی وارد روند پیری شود به عادت‌های روزمره شما بستگی دارد.

الف . اهمیت به پوست به اندازه توجه به لباس

امکان دارد اینطور تصور کنید که یک متخصص پوست تأکید اولیه‌اش باید روی محصولات بهداشتی و تکنیک‌های مراقبت از پوست باشد. اما بسیاری از کارشناسان پوست می‌گویند که اولین قدم برای داشتن پوست شاداب و جوان، داشتن رژیم غذایی مناسب است. بزرگترین ارگان بدن پوست است که مستقیماً از آنچه می‌خورید تغذیه می‌کند. بنابراین باید رژیم غذایی مناسبی داشته باشید.

در رژیم غذایی مناسب باید ویتامین دی بخوبی تأمین شود. توصیه می کنیم از اواخر سن جوانی مکمل‌های ویتامین دی مصرف کنید. امگا ۳ و امگا ۶ برای پوست خیلی اهمیت دارند. بهترین کار این است که این اسیدهای چرب را از منابع طبیعی مانند روغن زیتون، دانه‌های کتان و ماهی‌هایی مانند سالمون دریافت کنید.اگر نیاز بود ازمکمل ها میتوانید استفاده کنید و منبع دیگری برای دریافت این چری ها باشند. این اسیدهای چرب برای رطوبت‌رسانی پوست لازم است.

نوشیدن آب در همه شکل‌ها توصیه‌ دیگری است که برای پوست اهمیت دارد. حداقل یک لیتر آب بنوشید. اگر اندام‌تان ورزشکاری است نوشیدن آب بیشتر توصیه می‌شود. نوشیدن قهوه و چای سبز نیز برای پوست مؤثر است.علاوه بر این موارد، غذاهای فرآوری شده و شکر را کم  مصرف کنید . این مواد باعث التهاب می‌شوند و سلول‌های پوستی را تخریب می‌کنند.

ب. مراقبت در برابر نورخورشید

نور خورشید و اشعه‌های UV دشمن پوست است.  عامل اصلی پیری پوست نورخورشیداست .نور خورشید به الاستین پوست آسیب می‌زند و کلاژن را درپوست کم میکند. با کم شدن کلاژن، پوست شل و چروک می‌شود. نور آفتاب باعث تغییر رنگ و بافت پوست هم می شود. برای کند شدن روند پیری پوست چاره‌ای ندارید جز اینکه کمتر در معرض نور آفتاب قرار بگیرید.

اگر این کار امکان پذیر نیست از کلاه برای پوشاندن روی خود استفاده کنید. گوش‌ها و گردن خود را نیز مانند صورت با کرم ضدآفتاب محافظت کنید. اگر در موقعیتی هستید که ضدآفتاب ندارید از لوازم آرایشی‌ای استفاده کنید که ازپوست دربرابر اشعه های UV محافظت کند.

ج. ویتامین A

ویتامین A رافراموش نکنید .در میان تعداد زیادی از محصولات بهداشتی ضد پیری  که برای پوست وجود دارد ، رتینوییدها بهترین‌ آنها هستند. رتینوییدها از ترکیبات ویتامین آ تشکیل شده‌اند و باعث میشود افزایش تشکیل کلاژن بیشترشود، منافذ را ازبین ببرد و خون‌رسانی را در پوست بهبود بخشد. آنها چربی پوست را از بین می‌برند و ضد آکنه هستند.

 رتینوییدها پوست را سالم، شفاف‌تر و نرم‌ و یکنواخت می‌کنند. حتماً از دستورالعمل برای استفاده از رتینوییدها پیروی کنید. گاهی لازم است بتدریج میزان استفاده از آن را بیشتر کنید. توصیه میکنیم از آنها روی پوست تمیز و شب‌ها استفاده کنید برای اینکه به نور خورشید حساس هستند. همچنین بهتر است بعد از استعمال آنها از یک مرطوب‌کننده نیز استفاده کنید.  رتینوییدها برای زنان باردار و شیرده توصیه نمی‌شود.

د. عادت‌های روزانه و شبانه

مراقبت از پوست به راهکاری پیچیده نیاز ندارد. فقط کافی است راهکارهای ساده را بدرستی به کار ببرید. در روز مهم‌ترین کار استفاده از ضد آفتاب است. در غیر این‌صورت کلاژن‌هایی که در طول شب در پوست تولید شده‌اند از بین می‌روند.

برای شبها بهترین توصیه این است که  آرایش از روی پوست صورت پاک شود. در طول روز پوست در تماس با مواد شیمیایی آرایشی یا موجود در هواست و این باعث کم شدن کلاژن و آسیب‌های دیگر می‌شود. شب‌ها باید آنها را پاکسازی کنید و به پوست فرصت بازیابی بدهید.توصیه میکنیم زود به زود روکش بالش را عوض کنید.

خ. درمان‌های خانگی

مواد طبیعی زیادی هستند که به‌صورت ماسک میتوان از آنها استفاده کنید.

 مانند:

 استفاده کردن از عسل روی پوست

 ترکیب سفیده تخم مرغ و خامه با آبلیمو

 استفاده کردن از گلاب روی پوست

 ماساژ دادن پوست با انواع روغن‌ها در مراقبت از پوست بسیار تاثیر گذارند و روند پیری پوست را کند می‌کنند. البته باید بدانیم که ماسک‌ها واقعاً درمان‌ کننده نیستند بلکه ظاهر پوست را مطلوب وخوشایند می‌کنند و در پاکسازی و لایه‌برداری پوست تاثیرگذار هستند. پیری واقعیت وجود آدمی است.  نمیتوان آن را متوقف کرد ولی میتوان تلاش کرد پیرتر از خودتان نباشید و پوست خوبی داشته باشید. با این راهکارها فقط می‌توانید شبیه خودتان باشید.

از سالهای دور از این آزمایش برای پایش و کنترل بیماران دیابتی استفاده می شود، در حقیقت این آزمایش نشان دهنده قند خون بیمار در سه ماه گذشته می باشد.

این آزمایش نشان می دهد که در این دوره سه ماهه میزان قند خون بیمار نرمال بوده ویا از میزان نرمال بالاتر بوده است؛در صورتیکه قند خون بیمار به خوبی کنترل نشده باشد،مقدار هموگلوبینA1c افزایش می یابد و احتمال عوارض دیابت وآسیب عروقی نیز در این بیماران بیشتر است.

در شرایط عادی قند موجود در خون تمایل  به اتصال به هموگلوبین موجود در گلبول های قرمز دارد،هرچه میزان قند خون بیشتر باشد،این اتصال نیز بیشتر شده در نتیجه میزان هموگلوبینA1c افزایش می یابد،هر چقدر که میزان هموگلوبینA1c کمتر باشد،میزان عوارض کلیوی ،اعصاب محیطی و بینایی کاهش می یابد.

نام های دیگر این آزمایش عبارتند از:

هموگلوبین گلیکوزیله-هموگلوبین گلیکات

لزوم انجام آزمایش شامل موارد زیر می باشد:

از این آزمایش می توان بصورت اولیه برای تشخیص دیابت نوع1، دیابت نوع2 وبیماری پیش دیابت استفاده کرد، اما به طور روتین این آزمایش پس از تشخیص دیابت توسط تست های دیگر، برای نظارت بر برنامه درمانی و کنترل بیماری استفاده می شود.

پس از تشخیص دیابت معمولا پزشک در خواست اندازه گیری هموگلوبینA1c را می دهد.اندازه گیری های بعدی با توجه به نوع دیابت، چگونگی کنترل قند خون و برنامه درمانی مشخص می شود اما به صورت روتین ارزیابی در هر کدام از انواع بیماری به صورت زیر انجام می شود:

-بیماران پیش دیابتی=سالی یکبار

-بیماران مبتلا به دیابت نوع2همراه با کنترل مناسب قند خون و بدون استفاده از انسولین=دو بار در سال

-بیماران مبتلا به دیابت نوع1 و یا نوع 2 با مصرف انسولین یا کنترل ضعیف=چهار بار در سال

**چنانچه تغییری در نحوه درمان بیمار توسط پزشک معالج صورت گیرد و یا چنانجه برای مدتی طولانی مقدار قند خون بیمار بالا باشد دفعات انجام این آزمایش بالا می رود.

**انجام آزمایشات روتین اندازه گیری قند خون به وسیله دستگاههای قند سنج توسط خود بیمار، میزان قند خون را در همان زمان آزمایش نشان می دهد این موضوع کمک بزرگی برای انتخاب نوع و مقدار غذا ، میزان فعالیت فیزیکی و میزان داروی مورد نیاز بیمار می کند. همچنین با اندازه گیری های روزانه بیمار متوجه خواهد شد که در چه ساعاتی از شبانه روز قند خونش خیلی بالا یا خیلی پایین است و این می تواند برای تنظیم داروی بیمار، توسط پزشک موثر می باشد. اندازه گیری قند خون بصورت روتین با دستگاههای قند سنج در واقع کنترل قند خون در همان زمان آزمایش است در حالیکه آزمایش هموگلوبینA1c تصویر بهتری از کنترل قند خون در سه ماهه گذشته را به ما نشان می دهد. آزمایش هموگلوبینA1c به هیچ عنوان جایگزین آزمایش های روزانه قند خون نمی شود و نمی توان آن را مبنای اضافه یا کم کردن مقدار تزریق روزانه انسولین قرار داد. در واقع جهت کنترل موثر دیابت،انجام مرتب آزمایش قند خون و نیز آزمایش هموگلوبینA1c (هر 3-2 ماه یک بار)، به یک اندازه از اهمیت برخوردار هستند.

آمادگی لازم برای انجام آزمایش:

آزمایش هموگلوبینA1c را می توان در هر ساعتی از شبانه روز انجام داد و نیازی به ناشتا بودن نیست. همچنین نتیجه این آزمایش ارتباطی با نوع تغذیه و فعالیت بدنی و یا وضعیت روحی فرد در روز آزمایش ندارد؛ ولی اگر فرد دچار هرگونه کسالت یا بیماری بود، بهتر است انجام آزمایش هموگلوبین A1cرا به روز دیگری موکول کند، زیرا این احتمال وجود دارد که آزمایش به طور کاذب بالا برود.

نتایج این آزمایش چه معنایی دارند:

برای افراد مبتلا به دیابت میزان هموگلوبینA1c باید کمتر از 7 باشد.تحقیقات نشان داده هرچه میزان هموگلوبین به 7 نزدیکتر باشد، احتمال ابتلا به عوارض و مشکلات دیابت نظیر ناراحتی ها ی بینایی ،کلیوی و اعصاب کمتر است. نتیجه آزمایش هموگلوبینA1c با اندازه گیری قند خون روزانه در افرادی که قند خون آنها بالا است مرتبط است، اما در افرادی که نتیجه آزمایش هموگلوبین آنها کمتر از ۷ باشد، قند خون روزانه شان (قبل از غذا) در طول سه ماه گذشته به ندرت بالای 150 میلی گرم در دسی لیتر خواهد بود و از سوی دیگر حداقل قند خون آنها کمتر از60 تا 70 میلی گرم در دسی لیتر نخواهد بود. در صورت بالا بودن نتیجه آزمایش بیمار باید تحت بررسی قرار گرفته و برنامه منظم تغذیه ای ، ورزش و دارویی جدیدی دریافت کند.

چگونه هموگلوبین A1c کمتر از 7 داشته باشیم؟

-برنامه غذایی صحیح و منظمی را رعایت کنید.

-داروهای خود را بطور منظم با هماهنگی با پزشک معالجتان مصرف کنید.

-برنامه ورزشی منظمی را دنبال کنید.

-اندازه گیری روتین قند خون مورد توجه قرار گیرد.

-ویزیت منظم پزشک در برنامه قرار گیرد.

راه های غلبه بر تنهایی

ممکن است مردم به دلایل متعددی مثل پیری یا ضعیف شدن، تنها زندگی کنند.آن‌ها دیگر قطب قوی خانواده نیستند، محل کارشان را ترک کرده‌اند، همسر و یا دوستانشان فوت کرده‌اند و یا اینکه به‌ واسطه بیماری تنها هستند.

علت تنهایی افراد پیر هرچه که باشد، بسیار محتمل است که احساس انزوا و صدمه پذیری در آن‌ها بیش‌تر شود که این حالت می‌تواند به افسردگی و نیز افت سلامت در افراد مسن منجر گردد. کسی که تنهاست، احتمال دسترسی دیگران هم به او سخت و کم خواهد بود.

گاهی تنهایی خجالت‌آور می‌شود و سالمندان دوست ندارند برای کمک، چیزی از دیگران بخواهند. خصوصاً که در سنین بالا غرور آن‌ها بیش‌تر خواهد بود. به یاد داشته باشیم که تنهایی می‌تواند در هر سنی روی فرد تأثیر بگذارد.

راهکارهای مبارزه با احساس تنهایی در سالمندان

1. لبخند بزن، حتی اگر سخت باشد

از هر فرصتی برای لبخند زدن استفاده کنید چون می‌تواند شروع یک محاوره باشد. مثلاً لبخند زدن به صندوقدار فروشگاه و یا فردی که کنار شما ایستاده است. اگر خجالت می‌کشید از خودتان حرف بزنید و یا نمی‌دانید چه بگویید، سعی کنید سؤالی از دیگران بپرسید.

2. دوستان خود را برای صرف چای دعوت کنید

زمانی که بی‌حوصله هستید و تنهایی آزارتان می‌دهد و شمارا به افکار منفی می‌کشاند، فکر می‌کنید که کسی نمی‌خواهد که شمارا ببیند. اما اغلب دوستان، اقوام و همسایگان خوشحال می‌شوند که دعوت شوند و زمانی را با شما صرف کنند.

3.  به‌وسیله تلفن، با دیگران ارتباط برقرار کنید

داشتن یک مکالمه‌ی تلفنی با یک دوست یا فامیل، حس بودن با آن‌ها را دارد و شما می‌توانید گاه‌گاهی به‌وسیله‌ی تلفن، با افراد دیگر ارتباط برقرار کنید.

4.  یاد بگیرید که کامپیوتر را دوست داشته باشید

اگر دوست، اقوام و یا فامیل راه دور دارید، کامپیوتر وسیله‌ی خوبی برای ارتباط برقرار کردن با آنهاست. خصوصاً با نوه‌ها!

می‌توانید از ویدیو چت استفاده کنید و دوستان اینترنتی یا فیس‌بوکی پیدا کنید. حتی می‌توانید به‌وسیله‌ی فیس‌بوک، دوستان قدیمی خود را پیدا کنید. این روزها آموزش کامپیوتر در کتابخانه‌ها و مراکز دولتی بسیار رواج دارد و شما می‌توانید به‌سادگی آن را فرابگیرید.

5. در فعالیت‌های اجتماعی-محلی شرکت کنید

در گروه‌های آوازخوانی، قدم زدن های دسته‌جمعی، مراکز خواندن کتاب و گروه‌های ماهی گیری، برای این که زندگی اجتماعی خود را فعال کنید،فرصت‌های خوبی هستند.

6. دفتر وقایع روزانه‌ی خود را با برنامه‌های از پیش تعیین‌شده، پر کنید

برای هرروزتان برنامه‌ای مثل قدم زدن در پارک، رفتن به کافی‌شاپ‌های محلی، کتاب خانه، مراکز ورزشی، سینما و موزه، در نظر بگیرید.

7.  بیرون بروید و دیگران را ملاقات کنید

منتظر نباشید که دیگران بیایند و شمارا ملاقات کنند. بیرون بروید و به آن‌ها سر بزنید.

8. به دیگران کمک کنید

از تجربه و دانش خود برای کمک به دیگران استفاده کنید. خیلی از افراد مشتاق شنیدن تجربیات افراد مسن و یادگرفتن مهارت‌های آنان هستند. مثلاً صبر، تجربه و متانت آنان، چیزهایی هستند که خیلی از افراد دوست دارند یاد بگیرند.

9. ادامه‌ی تحصیلی دانشگاهی

در برخی از کشورها،دانشگاه‌هایی برای افراد مسن وجود دارند و این شانس را به افراد مسن می‌دهند که کار جدیدی یاد بگیرند‌ و رشته‌های جدیدی را تجربه نمایند. در این مکان‌ها، افراد مسن می‌توانند کارهایی را که همیشه دوست داشته‌اند یاد بگیرند، یاد گرفته و هم‌چنین دوستان و ارتباطات جدیدی داشته باشند.

عفونت ادراری در سالمندان

در این متن به معرفی مختصر و ذکر علل ایجاد عفونت ادراری در سالمندان، راههای تشخیص این مشکل، برخی نکات مراقبتی برای پیشگیری از ابتلا به عفونت ادراری در سالمندان و در نهایت به راههای درمان این مسئله می پردازیم. برای کسب اطلاعات سودمند در این باره با ما همراه باشید.

عفونت­های دستگاه ادراری (UTI) فقط یک ناراحتی در افراد مسن نیست – بلکه  می­توانند باعث مشکلات جدی سلامتی شوند. عفونت ادراری هنگامی اتفاق می­افتد که باکتری­های مجرای ادراری ، مثانه یا کلیه در ادرار تکثیر می­شود. در صورت عدم درمان ، عفونت ادراری می تواند منجر به عفونت حاد یا مزمن کلیه شود، که می­تواند به طور دائم به این ارگان های حیاتی آسیب برساند و حتی منجر به نارسایی کلیه شود. این عفونت­های شایع همچنین عامل اصلی بروز عفونتی که عامل بالقوه تهدیدکننده برای جریان خون است، می­باشد.

افراد مسن به ویژه در معرض عفونت­های دستگاه ادراری هستند. افراد مسن به دلایل مختلف از جمله حساسیت کلی آنها در برابر عفونت­ها به دلیل ضعف سیستم ایمنی بدن آسیب پذیر هستند. “هرچه پیرتر می­شوید ، پاسخ ایمنی شما تغییر می­کند. آن بخشی از پیری طبیعی است. زنان و مردان سالخورده ضعیف شدن عضلات مثانه و کف لگن را تجربه می­کنند که این امر می­تواند منجر به افزایش احتباس ادرار (تخلیه ناقص مثانه) و بی­اختیاری شود. این موارد همه به عفونت کمک می­کند.

از نظر تعریف،وجود حداقل ۱۰۰.۰۰۰کلنی میکروبی در هر میلی لیتر نمونه ادرار به عنوان عفونت ادراری شناخته می شود.عفونت ادراری از علل بستری در بیمارستان ها ویکی از عوامل بیماری زایی و مرگ ومیر افراد می­باشد.عفونت دستگاه ادراری در همه سنین شایع است، اما سالمندان به دلیل کاهش عملکرد سیستم ایمنی، وضعیت تغذیه ای نا کافی، از بین رفتن مقاومت نسبت به میکروب ها و استفاده از روش های طبی مانند کاتتر ادراری،بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت های ادراری قرار دارند. عفونت ادراری در افراد سالمند شیوع بالایی دارد و این میزان با افزایش سن در ۶۵ سالگی و بالاتر،افزایش می­یابد.

این بیماری یکی از شایع ترین دلایلی است که سالمندان را از آسایشگاه ها به بخش های حاد مراقبتی در بیمارستان می­کشاند.

چرا عفونت ادراری در سالمندان رایج تر است؟

افراد سالمند به دلایل زیادی از جمله حساسیت کلی آنها به عفونت ها به دلیل ضعف سیستم ایمنی آسیب پذیرتر هستند.

Anna Dowd، پزشک متخصص پرستاری در بیشتر نواحی شیکاگو و رئیس اسبق کنفرانس ملی پزشکان پرستار می گوید: “هر چه پیرتر می شوید، پاسخ ایمنی بدن شما تغییر می کند. این بخشی از پیری طبیعی است ، “.

بر اساس تحقیقات موسسه ملی بهداشت (NIH)، شرایط زیر می تواند احتمال ابتلا به عفونت ادراری در سالمندان را افزایش دهد:

• دیابت
• احتباس ادرار (تضعیف عضلات مثانه و کف لگن می تواند منجر به تخلیه ناقص مثانه و بی اختیاری شود.)
• استفاده از کاتتر ادرار
• بی اختیاری روده (انواع باکتری هایی که به طور معمول در روده یافت می شوند، مانند coli، مسئول ایجاد عفونت ادراری در سالمندان هستند.)
• بی اختیاری ادرار
• پروستات بزرگ شده
• بی حرکتی (به عنوان مثال، کسانی که باید به مدت طولانی در رختخواب دراز بکشند.)
• جراحی هر منطقه در اطراف مثانه
• سنگ کلیه
• افراد مبتلا به بی اختیاری به دلیل تماس تنگاتنگی که با پوشک های بزرگسالان و سایر محصولات بی اختیاری با پوست خود دارند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت ادراری قرار دارند. در حالی که این محصولات می توانند عاملی برای کنترل کثیفی و جلوگیری از خجالت ناشی از اتفاقات مربوط به بی اختیاری باشند، اما می توانند از یک منظر دیگر باکتری ها را به مجرای ادرار وارد کنند.
• همچنین زنان بیشتر از مردان مستعد ابتلا به عفونت ادراری هستند زیرا مجرای ادرار زنان بسیار کوتاه تر است و باکتری ها به راحتی می توانند به مثانه راه یابند.

علل بروزعفونت ادراری:

یکی از عوامل تاثیرگذار در عفونت ادراری جنس است،بطوریکه زنان به دلیل کوتاه تر بودن پیشابراه و نزدیکی بیشتر آن به مقعد و واژن بیشتر از مردان به عفونت ادراری مبتلا می شوند.

هرگونه مانع در برابر جریان آزاد ادرار،تومور،سنگ،بزرگی پروستات ودیابت که با بالا رفتن سن به خصوص در سالمندان افزایش می­یابد،از دیگر عوامل ایجادکننده عفونت ادراری می­باشد.

عواملی که ممکن است در ایجاد عفونت دستگاه ادراری در سالمندان دخیل باشد، شامل میزان بروز بالای بیماری مزمن، زخم های فشاری آلوده به عفونت، عدم تحرک، تخلیه ناکامل مثانه، استفاده از لگن به جای توالت، سوند ادراری ماندگار وکاهش مصرف مایعات می­باشد.

افزایش خطر عفونت ادراری با محیط زندگی سالمندان ارتباط مستقیم دارد.یکی از این محیط ها،آسایشگاه ها یا خانه های سالمندان است.

پیری اعصاب مثانه،منجر به تجمع ادرار می شود و این علت یک محیط ایده آل برای رشد باکتری ایجاد می کند.

یائسگی از دیگر عوامل موثر در عفونت ادراری می­باشد که علت آن کاهش سطح استروژن می­باشد. فعالیت جنسی نیز می تواند ریسک ابتلا به عفونت ادراری را افزایش دهد. افتادگی مثانه نیز خطر ابتلا را افزایش می­دهد.

علائم معمول در مورد ابتلا به عفونت ادراری در سالمندان کدامند؟

• دفع ادرار مکرر؛بیمار حتی پس از تخلیه مثانه احساس دفع دارد.
• احساس سوزش هنگام دفع ادرار
• ناراحتی یا فشار در قسمت تحتانی شکم
• درد در ناحیه لگن و پشت
• تب گهگاهی
• تب ولرز
• تهوع واستفراغ
• در عفونت کلیه ممکن است ادرار خونی و بدبو شود

علائم عفونت ادراری کمتر شناخته شده در سالمندان

افراد مسن دچار به عفونت ادراری ممکن است هیچ یک از علائم مشخص شده در بالا را نشان ندهند زیرا سیستم ایمنی بدن آنها قادر به پاسخ دهی قابل توجهی به عفونت نیست. علاوه بر عدم وجود علائم قابل توجه، بسیاری از سالمندان ناراحتی های بدنی خود را به مراقبان شان بیان نمی کنند یا نمی توانند آن را بیان کنند.

از آنجا که بدن سالمندان به عفونت واکنش متفاوتی نشان می دهد، جستجوی علائم و نشانه های غیرمعمول در مورد ابتلای آنها به عفونت ادراری اهمیت زیادی دارد. ایجاد یک تغییر قابل توجه در وضعیت روانی آنها یکی از علائم عفونت ادراری در سالمندان است، اما طبق گفته موسسه ملی سالمندی (NIA)، این مرحله اغلب با مراحل اولیه زوال عقل یا بیماری آلزایمر اشتباه گرفته می شود.

نشانه های عفونت ادراری در سالمندان شامل علائم زیر است، به خصوص اگر شروع این علائم به صورت ناگهانی باشد:

• سردرگمی یا هذیان
• تحریک
• توهم
• سایر تغییرات رفتاری غیرمعمول
• مهارت­های حرکتی ضعیف یا از بین رفتن هماهنگی
• سرگیجه
• افتادن

تغییرات حاد رفتاری و/ یا عملکردی غالباً تنها علائمی است که در افراد مسن مشاهده می­شود ، بنابراین باید مراقب این تغییرات ناگهانی در رفتار و وضعیت روانی باشید.

*در سالمندان ممکن است این علائم وجود نداشته باشد،گاهی سالمند بصورت ناگهانی و بدون هیچ علامت بارزی در دستگاه ادراری ، افت سطح هوشیاری پیدا می­کند،علامتی که هیچ ارتباطی به عفونت ادراری ندارد؛ به همین دلیل در سالمندان پیدا کردن عامل عفونت کمی دشوار است وامروزه رشته ای از پزشکی را به طب سالمندان اختصاص داده اند. متخصصان طب سالمندی بهتر می توانند به بررسی بیماری های سالمندی بپردازند.

نکاتی برای جلوگیری از ابتلا به عفونت ادراری در سالمندان

داشتن سبک زندگی زیر و ایجاد تغییراتی در بهداشت فردی می تواند به طور قابل توجهی خطر ابتلا به عفونت ادراری در سالمندان را کاهش دهد:

• مایعات زیادی بنوشید (هر روز دو تا چهار لیتر آب بخواهید مگر اینکه این مسئله با دستور پزشک مغایرت داشته باشد.)
• آب زغال اخته بنوشید یا از قرص های زغال اخته استفاده کنید، اما اگر سابقه شخصی یا خانوادگی ابتلا به سنگ کلیه ندارید، این کار را نکنید.
• از مصرف کافئین و الکل، که باعث تحریک مثانه می شوند، اجتناب کنید.
• زنان سالمند بایستی دقت داشته باشند که از دوش و یا استفاده از سایر محصولات بهداشتی زنانه دیگر افراد خودداری کنند.
• همچنین زنان سالمند بایستی به هنگام استفاده از دستمال توالت، پاک کردن را از سمت جلو به عقب انجام دهند.
• اگر بی اختیاری شما چندان حاد نبوده و مسئله مهمی نیست، لباس های زیر نخی دارای قابلیت جریان هوا بپوشید و حداقل روزی یک بار آنها را عوض کنید.
• در صورتی که بی اختیاری شما حاد باشد از پوشک های مخصوص بزرگسالان یا سایر محصولات مراقبت شخصی استفاده و پوشک آلوده را سریع و مکرر عوض کنید.
• سعی کنید همیشه ناحیه تناسلی را تمیز و خشک نگه دارید.
• تایمرها یا سایر ابزار یادآوری را برای سالمندانی که به مشکل اختلالات حافظه یا آلزایمر دچار شده اند تنظیم کنید تا سعی کنند در زمان مناسب از حمام استفاده کنند.

چرا عفونت ادراری درسالمندان افزایش می­ یابد؟

شرایط زیر افراد مسن را به عفونت ادراری مستعدتر می­کند:

• دیابت
• احتباس ادرار
• استفاده از سوند ادرار
• بی اختیاری روده
• بی اختیاری ادرار
• پروستات بزرگشده
• عدم تحرک (به عنوان مثال ، کسانی که برای مدت طولانی باید در رختخواب دراز بکشند)
• جراحی هر ناحیه اطراف مثانه
• سنگ کلیه

درمان عفونت ادراری:

اگر فکر می کنید عزیز شما ممکن است به عفونت ادراری مبتلا شده باشد، برای جلوگیری از عوارض بعدی، سریعاً به پزشک مراجعه کنید. اگر نمی توانید خیلی زود با پزشک مراقبت های اولیه عزیز خود قرار ملاقات بگذارید، استفاده از خدمات یک کلینیک مراقبت های فوری گزینه مناسبی است. برای تشخیص عفونت ادراری، تعیین نوع باکتری در ادرار و انتخاب مناسب ترین آنتی بیوتیک برای درمان، معمولاً آنالیز ادرار و یا کشت ادرار لازم است. اگر این بیماری در اوایل دوره ابتلا به آن تشخیص داده شود، مصرف یک دوره آنتی بیوتیک به طور معمول عفونت را بدون ایجاد هیچ مشکلی از ادرار و مجاری ادراری پاک می کند.

به خاطر داشته باشید که افراد سالمند نیز مستعد ابتلا به بیماری مرتبط با نام باکتریوری بدون علامت هستند که با وجود باکتری در ادرار اما عدم وجود علائم و نشانه های عفونت ادراری مشخص می شود. برآورد شیوع باکتریوری بدون علامت در زنان و مردان بین 65 تا 80 سال 15 درصد یا بیشتر است و در افراد بالای 80 سال به بیش از 40 تا 50 درصد می رسد.

تحقیقات نشان می دهد که بیشتر بیماران مبتلا به باکتریوری بدون علامت دچار عفونت ادراری علامتی از خود نشان نمی دهند، بنابراین استفاده از درمان آنتی بیوتیکی برای آنها مفید نیست. در واقع، استفاده از آنتی بیوتیک می تواند عوارض جانبی نامطلوبی مانند عفونت کلستریدیوم دیفیسیل ایجاد کند و به توسعه باکتری های مقاوم کمک کند. در این موارد پزشک متخصص علائم افراد مبتلا را (در صورت وجود) در نظر می گیرد و نتایج آزمایش را برای تمایز بین UTI و باکتریوری بدون علامت تشخیص می دهد و تشخیص می دهد که آیا درمان لازم است یا خیر.

« پس از خواندن مطلبي متوجه مي شوم چيزي از آن در ذهنم نمانده و بايد دوباره آن را بخوانم»، «گاهي پيش مي آيد قرار ملاقات  هايم  را  فراموش  ميكنم».«فراموش  ميكنم  وسيله هايم  را كجا گذاشته ام»، « نام  افراد را فراموش ميكنم»، «گاهي با اينكه برخي كلمات نوك زبانم هستند اما نمي توانم آنها را به ياد آورم»، تا به حال چندين بار چنين تجربه هايي را داشته ايد؟ آيا برايتان پيش آمده كه فراموش كنيد علت رفتن تان از يك قسمت خانه به قسمت ديگر چه بوده است؟ آيا متوجه شده ايد زماني كه آدرس مي دهيد جهت راست و چپ را قاطي كنيد؟

آيا تا به حال برايتان پيش آمده است زماني كه مشغول انجام كاري هستيد در گوش دادن به صحبت هاي افرادي كه با شما صحبت مي كنند دچار اشكال شويد؟

این خطاها به علت مشکل در کارکرد روانشناختی است.

ذهن آگاهي، یکی از عواملی است که بر این مشکلات تاثیر دارد.

ذهن آگاهی توانایی برقراری ارتباط لحظه به لحظه به هر آنچه در لحظه ی حال در حال رخ دادن است می باشد، افرادي كه توانايي ذهن آگاهي بالايي دارند در موقعيت هاي  پرفشار به احتمال  كمتري به صورت واكنشي عكس العمل نشان مي دهند و توانايي بيشتري براي تنظيم هيجانات و رفتار خود خواهند داشت و نيز از شادي و نشاط بيشتري در زندگي  برخوردار خواهند  بود و علائم  و نشانه هاي  مشكلات روانشناختي كمتري را گزارش  خواهند كرد.

افراد ذهن آگاه افکار و احساسات خود را بدون قضاوت کردن درباره ی آن ها مشاهده می کنند و به صورت مسئولانه اقدام لازم را انجام می دهند.

فقدان ذهن آگاهي با تجربه مختصر زوال توجه و خطاهاي حافظه اي  مرتبط با آن همراه است و در دراز مدت پيامدهاي مهمي را در ارتباط با بهزيستي عاطفي به دنبال خواهد داشت.