پرولاپس یا بیرون زدگی اعضای لگن در بانوان

پرولاپس به بیرون آمدگی اعضای لگن به داخل واژن یا به بیرون از واژن گفته می شود. این اختلال در زنان مسن شایعتر است. ممکن است رکتوم، مثانه، رحم یا صفاق روده کوچک به داخل واژن برآمده شوند.

 پرولاپس در اکثر مواقع با علائم اختلال عملکرد دفع ادرار از جمله بی اختیاری ادرار، علائم انسدادی دفع ادرار، احساس فوریت در دفع ادرار، تکررادرار و در موارد شدید با احتباس ادرار و…همراه است.

علائم احتمالی دیگر به شرح زیر می باشد:

درد لگن، مشکلات مرتبط با دفع مدفوع (مانند یبوست، اسهال، زورپیچ و بی اختیاری مدفوع)، کمر درد، درد پهلو و یا  نزدیکی دردناک.

یک یا چند مورد از این علائم ممکن است در بیمار وجود داشته باشد.

درمان این اختلالات بستگی به شدت علائم، میزان پرولاپس، وضعیت سلامت عمومی و سطح فعالیت بیمار دارد.

درمان این اختلالات شامل درمان های جراحی و غیر جراحی می‌باشد.

درمان های غیر جراحی بیرون آمدگی اعضای لگن:

در این دسته از درمان ها تغییرات شیوه زندگی مانند کاهش وزن و کاستن از فعالیت هایی که باعث افزایش فشار داخل شکم می شوند پیشنهاد می شود. اگر بیمار مبتلا به سرفه مزمن است توصیه می شود، حتما برای بهبود آن به پزشک مراجعه کند.

ورزش های کف لگن(ورزش کگل) می تواند پیشرفت پرولاپس را محدود سازد و تا حدودی باعث بهبود علائم گردند.

استفاده از وسایل حمایتی مانند پساری ها، معمولا در زنانیکه به دلیل ابتلا به سایر بیماری ها قادر به عمل جراحی نمی‌باشند، توصیه می گردد.

درمان های جراحی بیرون آمدگی اعضای لگن:

هدف اصلی جراحی، بهبود علائم  و در اکثر موارد همراه با حفظ آناتومی طبیعی واژن است، به طوریکه عملکرد جنسی بدون عوارض جانبی شدید حفظ شود. رویکرد های جراحی شامل رویکرد واژینال، شکمی و لاپاراسکوپیک یا ترکیبی از این عوامل می باشد.

اگر مبتلا به بیرون زدگی اعضای لگن هستید، برای ارتقا کیفیت زندگی خود حتما به پزشک مراجعه نمایید.