صرع در سالمندان
صرع می تواند به اشکال بسیار متفاوتی از جمله اختلال هوشیاری، حملات تشنجی و لرزش اندامها خود را نشان دهد.
معمولا حملات طولانی مدت نیستند و به طور معمول یک یا دو دقیقه طول کشیده و سپس قطع می شوند.
چه چیزی موجب صرع می شود؟
بر خلاف بالغین جوان که بیشترین علت تشنج آنها ناشناخته و ایدیوپاتیک می باشد علت خاصی برای حملات یافت نمی شود (۸۴ درصد)،برای تشنج هایی که در سنین بالای ۶۵ سال شروع می شوند،در بیشتر از نصف موارد (۵۲ درصد)،علل مشخصی را می توان برای این عارضه پیدا کرد. این علل به ترتیب شیوع عبارتند از: ضایعات عروق مغزی (سکته مغزی )، بیماریهای تحلیل برنده مغزی مانند زوال عقل (آلزایمر)، ضربه های مغزی تومور های مغزی، عفونتهای مغزی و موارد مادرزادی. علت اینکه در تعداد بسیار زیادی از سالمندان (۴۸ درصد) دلیل مشخصی برای تشنج نمی توان پیدا کرد این احتمال را مطرح می نماید که تغییرات وابسته به سن در مغز، منجر به پایین آمدن آستانه تحریک پذیری برای تشنج می گردد.
درمان
پزشکان و دکتر متخصص مغز واعصاب برای درمان صرع داروهای ضدصرع را تجویز می نمایند. این داروها در پیشگیری یا کاهش فرکانس تشنج بسیار موفق هستند .ولی به دلیل تغییر در راههای جذب، میزان انتشار در بافت های مختلف بدن، میزان اتصال به پروتئین های سرم، متابولیسم و دفع دارو ها، در سنین سالمندی غالبا مقادیر کمتری از دارو ها تجویز می شوند. سالمندان اغلب نیاز به مصرف سایر داروها به دلیل بیماریهای دیگر دارند ،لذا لازم است پزشک خود را از تمام داروهایی که مصرف می کنند مطلع سازند.
بعضی داروها حتی دارو هایی مانند ضد اسید معده یا مسکن ممکن است با داروهای ضد صرع، تداخل عمل منفی داشته باشند و مصرف همزمان بعضی دارو ها ممکن است منجر به تغییر خلق و خوی و رفتار، فراموشی، اختلال حواس و خواب آلودگی شود. وقتی یک سالمند به طور ناگهانی دچار افسردگی، فراموشی، اضطراب و احساس خستگی مفروط شود، لازم است این مسئله را به پزشک خود اطلاع دهد تا این علائم با تغییر یا تنظیم میزان داروها برطرف گردد. همچنین در صورتی که صدمه جسمی (خصوصا ضربه به سر ،حتی اگر خفیف و جزئی بوده باشد) در حین حمله تشنج ایجاد شده باشد، به پزشک مراجعه نماید.
