اختلال اضطراب فراگیر در سالمندان
نگرانی مزمن در خصوص رویدادهای معمولی یکی از ویژگی بارز اختلال اضطراب فراگیر است. هرچند این اختلال یکی از شایع‌ترین انواع بیماری‌های روانی در افراد سنین 60 سال و بالاتر است، اغلب در این جمعیت نادیده گرفته می‌شود.اختلال اضطراب فراگیر چیزی بیش از خلق و خوی این افراد را تحت تاثیر قرار‌می‌دهد. اضطراب در افراد مسن خطر ناتوانی جسمی، مشکلات حافظه و کاهش کیفیت زندگی و هم‌چنین مرگ را افزایش می‌دهد. اختلال اضطراب فراگیر در اکثر موارد با اختلالات دیگری نیز همراه است. بالای 90 درصد از بیماران مبتلا به این اختلال دارای علائم مشکل روانی دیگری، مانند افسردگی، کج خلقی، اختلال دو قطبی یا اعتیاد نیز هستند.پزشکان اغلب برای درمان اضطراب سالمندان دارو تجویز می‌کنند. اما داروها انتخاب مناسبی برای بیماران مسن نیستند، چرا که افراد در این گروه سنی بیشتر در معرض ابتلا به عوارض جانبی داروها هستند و معمولا ترجیح می‌دهند از درمان‌های جایگزین برای درمان اضطراب استفاده کنند. مدارک موجود و مطالعات متعدد بر این نکته صحه می‌گذارد که روان‌درمانی به‌تنهایی و یا همراه با دوز بسیار پایین دارو، گزینه‌ی بهتری برای درمان اضطراب سالمند است.
نکات کلیدی
- بیماران مسن مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر، علائم فیزیکی بیشتر و اختلال عاطفی کمتری را تجربه می‌کنند.
- دارو انتخاب مناسبی برای بیماران مسن نیست زیرا این افراد بیشتر در معرض ابتلا به عوارض جانبی دارو هستند.
- رفتار درمانی شناختی، روش روان‌درمانی مناسبی برای درمان اضطراب فراگیر در افراد مسن است.
بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر اغلب راجع به زندگی روزمره دیگران نیز دچار نگرانی می‌شوند. مثلا اینکه آیا آن‌ها توانسته‌اند جای پارک پیدا کنند یا برای قرارشان دیر نرسیده باشند. گاهی تشخیص و درمان اضطراب فراگیر در بیماران مسن مشکل است زیرا علائم فیزیکی بیشتر و اختلال عاطفی کمتری را از خود بروز می‌دهند. بیماران مسن‌تر ممکن است به‌دنبال درمان برای ضعف عمومی، خستگی، بی قراری و یا اشکال در تمرکز باشند، علائمی که می توانند نشان‌دهنده‌ی اختلالات دیگری نیز باشند.
درمان شناختی رفتاری
تمام بررسی‌ها به تاثیر استفاده از درمان شناختی رفتاری (CBT) به عنوان بهترین نوع روان‌درمانی در درمان اختلال اضطراب فراگیر در افراد مسن اشاره کرده‌اند. در مطالعات مختلف، نتایج نیز تفاوت‌های فاحشی دارند اما بررسی کوکران نشان داد که در مجموع، 46 درصد از سالمندان مبتلا به اضطراب (از جمله اختلال اضطراب فراگیر، اما نه فقط این نوع اضطراب)، با درمان CBT علائم شان بهبود یافت.
دارو با دوز پایین
با بررسی 32 مطالعه مشخص شد که در درمان اضطراب سالمندان، دارو موثرتر از روان‌درمانی عمل کرده است. با این حال، همه‌ی این مطالعات و تمام افراد ذی الصلاح درمورد تجویز دارو برای سالمندان هشدار داده‌اند. تغییرات مرتبط با سن در جذب و سوخت و ساز داروها تاثیر گذاشته و باعث می‌شود مدت زمان بیشتری در بدن باقی بمانند و این احتمال بروز عوارض جانبی داروها را در بیماران سالمند به شدت افزایش می‌دهد، حتی اگر دوز تجویز شده برای سنین پایین‌تر کاملا ایمن و بی‌خطر باشد. هم‌چنین باید این نکته را نیز مد نظر قرار داد که بیماران مسن‌تر احتمالا به‌دلیل مشکلات و بیماری‌های دیگری از داروهای مختلفی استفاده کنند که ممکن است با داروهای درمان اضطراب تداخل دارویی ایجاد نماید. به این دلایل، هرگونه درمان دارویی حتما باید با توجه به شرایط خاص همان بیمار صورت پذیرد. پس اگر دارویی برای سالمندان تجویز می‌شود، معمولا در دوزی پایین‌تر از میزان تجویزی برای بیماران جوان‌تر خواهد بود.