سندرم پای بی قرار و تاثیر آن بر افسردگی

سندرم پای بی قرار بیماری است که موجب احساس ناراحتی، به ویژه در پاها می‌شود. این احساس به صورت مورمور شدن، درد و سوزش است و تمایل آشفته کننده‌ای برای حرکت دادن عضو درگیر ایجاد می‌کند.

افسردگی یکی از شایعترین اختلالات روانپزشکی در سالمندان می‌باشد. افسردگی چهارمین علت اصلی مرگ و میر در جهان محسوب می شود و در سال های نه چندان دور به دومین علت ناتوانی بشر تبدیل خواهد شد. افسردگی در سالمندان منجر به کاهش عملکرد، افت کیفیت زندگی و افزایش استفاده از خدمات پزشکی شده و در نهایت مرگ و میر و ناتوانی را به همراه دارد.

یکی از مواردی که به عنوان عامل خطر احتمالی ابتلا به اختالالت روانی ازجمله افسردگی، استرس و اضطراب مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته، سندرم پاهای بیقرار است.

سندرم پاهای بیقرار یک اختلال حسی-حرکتی است که با تمایل شدید به حرکت دادن پاها هنگام استراحت مشخص می شود. بیماران مبتلا به سندرم پای بیقرار تمایل غیر قابل مقاومتی به حرکت دادن پاهای خود دارند و آن را به صورت احساس نامطلوب و ناخوشایندی توصیف می کنند که با دوره های عدم فعالیت بدتر می شود.

بر اساس گزارش ها حدود 80 درصد بیماران مبتلا به این اختلال به دلیل داشتن علائم به پزشک مراجعه می کنند، اما این بیماری فقط در 6 درصد این بیماران تشخیص داده می شود. پس از تشخیص هم تنها 13 درصد بیماران با داروهای مناسب درمان می شوند. شیوع سندرم پاهای بیقرار در کل جمعیت حدود 15-2 درصد است که در سالمندان شایعتر است، سندرم پاهای بیقرار عوارض زیادی دارد و سبب کاهش کیفیت زندگی، اختلال خواب، افزایش خطر بیماریهای قلبی عروقی و مرگ و میر میشود و دارای ارتباط احتمالی با افسردگی است.

نتایج مطالعات گروهی از پژوهشگران نشان داد که سندرم پای بیقرار با بیماری افسردگی در سالمندان ارتباط دارد؛ لذا توجه به سندرم پای بیقرار در سالمندان به عنوان یکی از عوامل مستعدکننده افسردگی ضروری به نظر میرسد.